En daar ben ik weer, terug van weggeweest. Min of
meer onvrijwillig een hotelbezoek van vier dagen afgelegd. All
inclusive, (€ 155,-- arrangementsprijs, de rest betaalt je verzekering)
dat wel, maar je komt niet echt aan je rust toe. Als er dan weer zo'n
vriendelijke mevrouw binnenkwam die op opgewekte toon je naam riep, stak
ik alvast mijn arm uit; of er werd in geprikt of hij werd opgepompt. En
dat dag en nacht.
Nee, dan is het bij mijn Piet een stuk rustiger. En gezelliger.
Maar hoe nu verder!
Als eerste word ik nog zeer regelmatig opgepompt en van pillen voorzien.
Verder is beweging goed tegen hoge bloeddruk, dus dat doen we dan maar.
In die ziekenhut begon het al:
Bed omhoog, bed weer naar beneden, goed
voor de buikspieren en verder ook wel een aardig tijdverdrijf, maar er
werd meer van mij verwacht. (o ja? sprak zij verbaasd...)
Dat werd wandelend buurtverkennen, maar ja, dat was in twee dagen gebeurd; je kunt in ons dorp alleen maar links- of rechtsaf.
Dat was dan ook de reden dat P. en ik bij de Patatoloog (voor
de niet-kenners: dat is een uit zijn krachten gegroeide snackbar bij de
ingang van het wandelgebied. Behalve kroketten zijn daar ook
duinkaarten te bekomen) de auto neerzetten en eens leuk gingen lopen in bos en duin. Heerlijk!!
Gelukkig was er (en dat wist ik) op
redelijk loopbare afstand een pittoreske uitspanning waar je heerlijke
halverwege-koffie kon scoren, al dan niet voorzien van een forse klodder
slagroom. Als je hebt gelopen mag dat.
Daar aangekomen werden wij verwelkomd door het volgende bord:
Nu waren we toch niet van plan om de
warme maaltijd daar te nuttigen dus namen wij dit voor kennisgeving aan,
maar alras kwam de naakte waarheid op ons af:
Nou ja, er zaten veren op, maar verder was het kip-met-aardappels, zeg maar!
Het menu liep op het terras!
Dat vonden zij ook; je zag ze denken: "Zonde dat de tenen van die mevrouw vastzitten; die lusten wij ook!"
Ze aten al-les!
Bij het weggaan passeerden wij hun buitenverblijf:
Ik voel me een stuk zekerder in het
leven, nu ik deze kennis mij eigen heb gemaakt, maar toch.... het knaagt
al twee dagen aan me dat ik niet weet wie nu Jut is en wie Jul.
Toch nog een keer op studiereis naar de Kruisberg
heb ik weer wat te lopen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten