Heb je even voor mij

26-04-2012

Wat een feest gisteravond!!!!

Na een Mattheuspassion zingende Gerard Joling, compleet met gigantisch strasskruis op de rug van zijn smoking, nu een nieuw hoogtepunt in mijn muzikaal kijkersleven:

Frans Bauer

life (nou ja, oktober 2011) op tv!!!!

Kosten noch moeite waren gespaard: een flink aantal ADHD-danseressen,  hard maar zuiver zingende backing-vocals en een gi-gan-ties hartendecor en -performancefloor!

Ook de hele familie mocht mee: Maris natuurlijk en vaders, moeders, kinderen..........

want zó vaak stond-ie er nou ook weer niet, vertelde hij.

Geweldig!! De stemming zat er gelijk al goed in; één van de openingsliedjes was " kus me nog een keer" en gelijk zaten alle stelletjes aan elkaar. Romanties wel!

De hele AHOI zat te zwaaien met lichtgevende kwastjes en Frans hoefde maar te kikken en alle armen wuifden alweer vrolijk mee op de muziek.

Maar het moet gezegd: wat waren al die mensen blij, en wat genoten ze van dit optreden!

Regelmatig werd ook opgeroepen tot polonaise-lopen, werd er meegebruld met ALLE teksten en regelmatig werd er ook een traantje weggepinkt.

Voor mij was een persoonlijk hoogtepunt het schone lied van : " Falderie, Faldera, Ieder huisje, heeft zijn kruisje, Ze hebben aan hun eigen zat."  Briljante tekst!!

En na het " Falderie" nodigde Frans het publiek dan uit om "Faldera" gezamelijk te zingen, dat gebeurde dan ook en heel AHOI denderde op dat moment van het geluid.

GEWELDIG!!!

Ook moeder Bauer werd niet vergeten: in een gevoelig lied werd de moederliefde bezongen, waarbij moeder regelmatig in beeld kwam.

Moeder was echter, zo te zien, opgevoed bij de indianen ; geen lachje kon eraf, of Frans was een heel moeilijk kind geweest. Dat kan natuurlijk ook!

" Want een moeder moet stralen

tranen passen haar niet

ze geniet van het leven

dat zij heeft gegeven

vergeet dat toch niet"

(ja, je moet natuurlijk wel zo'n moeder hebben.....)

Al met al was het weer een leerzame avond. Het enige minpuntje was dat echtvriend koos voor zijn computer boven, maar toch hoorde dat ik meezong, zo nu en dan, en dat mocht dan weer niet. Ook de poes zat mij met grote ronde schrikogen aan te kijken en rende bij het tweede meegezongen refrein met gezwinde spoed naar zijn schuilkelder.

Snap je dat nou??

KUNSTHATERS!!