Ik vrees dat ik te oud word.
Waar is de tijd gebleven van de echte
Eurovisieuitzending met de Purcell-tune, de twee-talige presentatoren,
het echte orkest met voor iedere kandidaat zijn/haar eigen dirigent, en
tenslotte de blozende zanger(es) die in een mooi pakje het liedje zong?
De puntentelling met de landenjury die
doodzenuwachtig, bijna niet uit hun woorden konden komen met de
puntentoekenning: ..." Goetievnink, heer aar ze points, Bonswaar,
iesie notre pwans....." en dan tenslotte een uitzinnig springende
winnaar, die huilend van geluk nogmaals het winnende liedje ten gehore
brengt?
Deze keer, we hebben het allemaal kunnen zien, ging dat anders.
Het werd Russisch aangepakt: groot en veel. Wat niet
gewenst was werd onder tafel geveegd of in de cel gestopt. Vriendjes
mochten op het feestje blijven, van netwerken werd kunst gemaakt en
tenslotte won een politiek-neutraal land. Iedereen blij, iedereen
tevreden.
KNAP!!!!
APPLAUS!!!
De elctriciteitsrekening zal aan het
eind van deze maand in Moskou een aantal mensen de kop gaan
kosten, vrees ik; wat een lichteffecten..... (en wij moeten thuis spaarlampen nemen van de regering)
En onze jongens kregen hun eigen pakken niet eens aan......... 'het scheen niet' (te lukken)
WAAROM DOEN WE NOG MEE?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten